opat
 
Encyklopedia PWN
opat
[łac. abbas < aram. abbā ‘ojciec’],
przełożony klasztoru (opactwo) w zakonach mniszych (benedyktyni, cystersi, trapiści) i kanoników regularnych, otrzymuje święcenia biskupie, obierany dożywotnio lub na określoną kadencję;
zwierzchnik kilku klasztorów jest niekiedy nazywany arcyopatem (Tyniec), a przełożony zakonu — opatem prymasem.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Pontyfikał: inicjały z przedstawieniem ceremonii wyświęcenia opata, scena wręczenia reguły klasztoru i laski opackiej, XIII w. — katedra, Gnieznofot. W. Kryński/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia