orfizm
 
Encyklopedia PWN
orfizm, orficyzm,
ruch rel. w staroż. Grecji;
oparty na misteriach związanych ze świętymi pismami (teogonie, kosmogonie, hymny orfickie), przypisywanych mitycznemu pieśniarzowi Orfeuszowi (lub Muzajosowi), z rytuałami inicjacji i oczyszczeń, zapewniającymi wtajemniczonym lepszy los pośmiertny (misteria) i odrębnym stylem bycia [gr. bíos Orphikós ‘żywot orficki’], na który składały się ascetyzm i wegetarianizm; najważniejszy dla członków ruchu był orficki mit o Dionizosie spłodzonym przez Zeusa z własną córką Persefoną (a nie Semele); Dionizosa-dziecko zwabili zazdrośni tytani, zabili go, ugotowali i zjedli; Zeus spalił ich piorunem, a Dionizos zmartwychwstał z ocalałego serca; z popiołów tytanów powstali ludzie, którzy łączą w sobie boską cząstkę Dionizosa i winę tytanów; sądzi się, że obrzędy orfickie i tryb życia (wegetarianizm, ascetyzm) zmierzały do oczyszczenia wtajemniczonych „z winy tytanów ” i wprowadzenia w krąg bogów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia