misteria eleuzyńskie
 
Encyklopedia PWN
misteria eleuzyńskie,
mit. gr. w staroż. Grecji święto o charakterze misteryjnym, odprawiane w Atenach i pobliskim Eleusis, które zapewniało mistom (gr. mýstēs ‘wtajemniczony’) — szczęście po śmierci;
misteria eleuzyńskie zapoczątkowano w XV w. p.n.e. (pierwszy św. przybytek powstał w tym czasie); charakter misteriów eleuzyńskich, a także sąsiedztwo i opieka Aten, uczyniły z Eleusis centrum życia rel. całej Hellady. Misteria eleuzyńskie miały 2 stopnie: tzw. Małe Misteria obchodzono na wiosnę w miesiącu Antesterion (luty–marzec), obejmowały one posty i obrzędy oczyszczenia; Wielkie Misteria (teletaj) — w miesiącu Boedromion (wrzesień–październik), trwały 8 dni, mogli w nich uczestniczyć wszyscy mówiący językiem gr., również kobiety i niewolnicy, jeśli spełnili wiosenne obrzędy wprowadzające. Prawdopodobnie drugiego dnia odbywało się doświadczenie końcowe (epopteja), kulminacyjny moment inicjacji. Teletaj i epopteja były objęte tajemnicą, ich sekretu nigdy nie zdradzono, mimo że w misteriach eleuzyńskich uczestniczyło wiele tysięcy osób. Istotą obrzędów było uczestnictwo, wysłuchanie i powtórzenie za kapłanem formuł; misteria eleuzyńskie nie miały żadnej doktryny rel.; między uczestnikami misteriów nie powstawały żadne więzy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia