• nauka o odkształceniach i naprężeniach powstających w częściach konstrukcji, budowli i maszyn pod wpływem różnego rodzaju oddziaływań zewn., gł. obciążeń.
  • największa wartość naprężenia niepowodująca pęknięcia próbki materiału przy określonej liczbie (zwykle 106–108) cykli zmiennego obciążenia;
  • wymiennik ciepła, w którym jest wytwarzana para wodna w elektrowniach jądrowych z ciśnieniowymi reaktorami jądrowymi (ang. PWR, ros. WWER);
  • żegl. belka lub drzewce, najczęściej ruchome, wystające poza obrys statku wodnego;
  • techn. równoważenie sił spowodowanych niesymetrycznym rozmieszczeniem mas w wirujących elementach maszyny (wirniku turbiny, kole samochodu) przez dodawanie mas (obciążniki) lub ujmowanie (wiercenie otworów).
  • bud. urządzenie (rodzaj deflektora), zwykle z blachy, ustawiane na wylocie przewodów wentylacji naturalnej (zwykle na dachu), w celu zwiększenia przepływu powietrza.
  • fot. roztwór wodny substancji, które redukują bromek srebra (gł. naświetlony), zawarty w emulsji wywoływanego materiału światłoczułego (błony, papieru fot.), do srebra metalicznego i powodują powstawanie obrazu widzialnego;
  • fot. proces fizykochemiczny, któremu poddaje się naświetlony materiał światłoczuły (błonę, papier fot.) w celu uzyskania (z obrazu utajonego) obrazu widzialnego;
  • samochód ciężarowy, naczepa, przyczepa, wózek lub mały wagon z nadwoziem w postaci przechylnej skrzyni;
  • dźwignica do przechylania lub obracania zbiorników lub wagonów (np. z węglem), w celu ich opróżnienia;
  • figura akrobacji lotn.;
  • właściwość części układów konstrukcyjnych, pozwalająca obliczyć występujące w nich reakcje i siły wewn. wyłącznie za pomocą równań równowagi (statyki), bez uwzględnienia odkształceń.
  • mat. dla macierzy kwadratowej A = (aij) stopnia n o składowych aij z ustalonego pierścienia przemiennego R (np. z ciała) — funkcja przyporządkowująca tej macierzy element det(A)
  • wyż atmosferyczny, wyż baryczny,
    obszar podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, w którym ciśnienie na tej samej wysokości n.p.m. rośnie od peryferii ku środkowi obszaru;
  • technol. operacja obróbki cieplnej polegająca na nagrzaniu przedmiotu z metalu lub stopu metali do określonej temperatury, wygrzaniu w tej temperaturze i ochłodzeniu z szybkością pozwalającą na utrzymanie struktury w określonym stopniu zbliżonej do stanu równowagi;
  • wyżarzanie stopów żelaza w temp., w której następuje rozkład cementytu na ferryt i grafit;
  • wyżarzanie prowadzone w temperaturze austenityzowania, później dość szybkie ochłodzenie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia