słuch
 
Encyklopedia PWN
słuch, zmysł słuchu,
zdolność odbierania przez zwierzęta i człowieka fal dźwiękowych zwanych akustycznymi (fale sprężyste).
Umożliwia porozumiewanie się osobników, u człowieka jest niezbędny do prawidłowego kształtowania mowy; narządem słuchu u kręgowców jest ucho; rolą ucha zewnętrznego jest skupianie fal dźwiękowych przez małżowinę uszną i kierowanie ich przez przewód słuchowy zewnętrzny do błony bębenkowej; drgania słupa powietrza w tym przewodzie udzielają się błonie bębenkowej, stąd przenoszą się na 3 kosteczki słuchowe w uchu środkowym i dochodzą do błony okienka owalnego ślimaka w uchu wewnętrznym; ruchy tej błony wymuszają drgania endolimfy i perylimfy — płynów wypełniających ślimak; drgania endolimfy przenoszą się na błonę podstawową, na której spoczywa narząd Cortiego utworzony z komórek rzęsatych — receptorowych komórek słuchowych; powstałe pod ich wpływem impulsy zostają przekazane nerwem słuchowym do podkorowych ośrodków słuchu, skąd biegną do ośrodków korowych w płacie skroniowym kory mózgowej. Kodowanie częstotliwości dźwięku jest wynikiem działania 2 mechanizmów; pierwszy polega na tym, że drgania o małej częstotliwości (odpowiadające tonom niskim) obejmują duże fragmenty błony podstawowej narządu Cortiego, a drgania o wysokiej częstotliwości (odpowiadające tonom wysokim) zostają wytłumione w początkowym odcinku błony; istotą drugiego mechanizmu są właściwości rezonansowe błony, które powodują, że pod wpływem dźwięków o określonych wysokościach silniej drgają określone odcinki błony; impulsy wywołane tonami o różnych wysokościach dochodzą do różnych części okolicy słuchowej kory mózgowej.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Implant ślimakowy rys. M. Lewandowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia