głuchoniemota,
med. brak zdolności prawidłowego mówienia bądź znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą we wczesnym dzieciństwie utratą słuchu;
głuchoniemota
Encyklopedia PWN
brak wzorców słuchowych z otoczenia i kontroli słuchowej własnej artykulacji, prowadzi do głębokiego zniekształcenia rytmu mowy, nieprawidłowego formowania tonu podstawowego i wadliwej artykulacji zgłosek i wyrazów; poprzez rehabilitację logopedyczną nawet u osób całkowicie głuchych można wykształcić mowę zrozumiałą dla otoczenia.
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
