audiometria
zespół metod diagnostycznych oceniających sprawność narządu słuchu.
[łac. audio ‘słyszę’, gr. metréō ‘mierzę’],
audiometria
Encyklopedia PWN
audiometria tonalna określa próg słyszenia tonów o różnej częst., a także bada takie cechy słyszenia nadprogowego, jak zmęczenie słuchowe, zdolność rozróżniania przyrostów natężeń, rozróżniania niewielkich zmian częst. i in.; audiometria słowna określa zdolność rozumienia mowy i polega na badaniu testami słownymi o różnym stopniu trudności i zmiennym natężeniu; audiometria odpowiedzi elektrycznych rejestruje potencjały bioelektr. powstające w uchu wewn., nerwie stat.-słuchowym, pniu mózgu czy korze mózgowej przy percepcji bodźców akustycznych (np. elektrokochleografia); audiometria impedancyjna ocenia sprawność przewodzenia dźwięku w uchu środkowym, opierając się na pomiarach impedancji akustycznych Audiometria tonalna i audiometria słowna są metodami subiektywnymi, które wymagają czynnej współpracy badanego,audiometrię odpowiedzi wywołanych i audiometrię impedancyjną zaś zalicza się do obiektywnych metod badania słuchu.
