bębenkowa błona

bębenkowa błona,

anat. element narządu słuchu kręgowców lądowych;

błona grub. 0,1 mm położona między uchem zewn. i środkowym, na końcu przewodu słuchowego zewn.; składa się z 2 warstw o różnym pochodzeniu; przenosi drgania powietrza na układ kostek słuchowych, znajdujący się w jamie ucha środkowego; błona bębenkowa funkcjonuje prawidłowo, gdy ciśnienie po obu jej stronach (atmosferyczne i wewnątrz ucha środkowego) jest równe.