odczyn roztworu,
chem. cecha roztworu elektrolitu zależna od równowagi między właściwościami kwasowymi i zasadowymi substancji rozpuszczonych w roztworze
odczyn roztworu
Encyklopedia PWN
odczyn roztworu wodnego może być kwaśny, zasadowy lub obojętny, w zależności od tego, czy przeważa stężenie (aktywność) uwodnionych jonów wodoru, często oznaczanych skrótowo symbolem H+, czy jonów wodorotlenkowych, OH–; odczynowi obojętnemu odpowiadają jednakowe stężenia tych jonów ([H+] = [OH–]); liczbową miarą odczynu roztworu jest pH; w roztworach wodnych odczynowi obojętnemu odpowiada pH = 7; pH < 7 oznacza odczyn kwaśny, pH > 7 — odczyn zasadowy; odczyn roztworu określa się za pomocą odpowiednich wskaźników, lub pehametru (pehametria). Odczyn roztworu ma istotny wpływ na przebieg wielu reakcji chemicznych.
