lwowsko-warszawska szkoła
 
Encyklopedia PWN
lwowsko-warszawska szkoła,
grupa filozofów polskich działających 1900–39, których poglądy kształtowały się pod wpływem myśli K. Twardowskiego;
grupowała logików i filozofów, do których należeli zwłaszcza: J. Łukasiewicz, T. Kotarbiński, K. Ajdukiewicz, A. Tarski, T. Czeżowski, Z. Zawirski; szkołę cechowały: programowy antyirracjonalizm i niechęć do spekulacji filozoficznej, dążność do precyzji w myśleniu i wyrażania myśli, do posługiwania się językiem jasnym i ścisłym, tendencja do szerokiego korzystania z osiągnięć logiki matematycznej i metod analizy semantycznej w badaniach filozoficznych; szkoła lwowsko-warszawska miała znaczne osiągnięcia w badaniach logicznych i semantycznych, wywarła istotny wpływ na rozwój logiki matematycznej i badań nad podstawami matematyki oraz — pośrednio — na powstanie polskie szkoły logiki matematycznej, położyła zasługi w krzewieniu kultury logiczno-semantycznej w Polsce; w latach 30. przedstawiciele szkoły rozwijali działalność naukową i dydaktyczną na niemal wszystkich uniwersytetach polskich; działalność szkoły lwowsko-warszawskiej przerwała II wojna światowa.
Bibliografia
J. WOLEŃSKI Filozoficzna Szkoła Lwowsko-Warszawska, Warszawa 1985.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia