łąka, łąka trwała, łąka naturalna,
teren pokryty zwartą roślinnością zielną złożoną z licznych (300–400) gatunków, przeważnie wieloletnich traw, roślin motylkowych, turzyc, ziół i chwastów, które tworzą różnorodne zbiorowiska w zależności od warunków siedliskowych i pratotechnicznych (pratotechnika).
łąka
Encyklopedia PWN
Korzenie i rozłogi roślinności łąkowej tworzą darń, dzięki której łąka może się odradzać po każdym skoszeniu i spoczynku zimowym; łąki występują na glebach zawierających przez większą część roku 60–80% wilgoci w stosunku do całkowitej ich pojemności wodnej; niedobory wody uzupełnia się przez nawadnianie bądź wykorzystanie bliskiego poziomu wody gruntowej lub zalewy rzek; łąki są bardzo zróżnicowane zarówno pod względem siedliskowo-florystycznym, jak i organizacyjno-produkcyjnym, w związku z tym opracowano kilka podziałów, np. fitosocjologiczny, bonitacyjny (w zależności od położenia użytkowania); w łąkarstwie najważniejszy jest typologiczny podział łąk, obejmujący: łąki grądowe (grąd), łąki zalewane (łęg), łąki bagienne (bielawy), łąki pobagienne (murszowiska), hale; w zależności od siedliska plony siana łąkowego wynoszą 0,6–15 t z ha.
