bielawy

bielawy, łąki bagienne,

łąki położone na terenach stale silnie uwilgotnionych, często ze stagnującą wodą powierzchniową, na glebach mułowo-torfowych porośniętych turzycami;

nazwa bielawy — od rosnących na nich wełnianek, których okwiat przekształca się w biały puch.