czasoprzestrzeń
 
Encyklopedia PWN
czasoprzestrzeń,
fiz. zbiór wszystkich zdarzeń;
pojęcie czasoprzestrzeni wprowadził (1909) H. Minkowski w celu geometrycznego ujęcia wyników szczególnej teorii względności; powstanie opartej na tym pojęciu ogólnej teorii względności, a następnie teorii oddziaływań między cząstkami elementarnymi, ugruntowało je jako jedno z podstawowych we współczesnej fizyce. Matematycznym modelem czasoprzestrzeni jest czterowymiarowa rozmaitość różniczkowa: 4 współrzędne określające zdarzenie to 3 współrzędne przestrzenne i czas. Ogólna teoria względności posługuje się pojęciem zakrzywionej czasoprzestrzeni (przestrzeń Riemanna), stosując je przede wszystkim do obiektów w skali astronomicznej. Do opisu zjawisk mikroświata wystarcza na ogół niezakrzywiona, tj. płaska, przestrzeń Minkowskiego. Czasoprzestrzeń fizyki klasycznej z wyróżnioną współrzędną czasową — zwaną czasem absolutnym — jest czasoprzestrzeń Galileusza; wystarcza ona do opisu ruchów z prędkościami małymi w porównaniu z prędkością światła.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Czasoprzestrzeń Galileusza: nie ma absolutnego spoczynku; obserwatorzy inercjalni, których liniami świata są dowolne proste 1 i 2 są na równych prawachrys. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia