pochodne
Encyklopedia PWN
ekon. instrument finansowy, którego wartość zależy od wartości instrumentu bazowego;
neuroleptyki
grupa leków psychotropowych wpływających na objawy psychoz, zwłaszcza na tzw. objawy wytwórcze schizofrenii (omamy, urojenia, zaburzenia katatoniczne);
[gr. neúron ‘nerw’, lēptikós ‘wchłaniający’],
leki neuroleptyczne, leki przeciwpsychotyczne, dawna nazwa duże trankwilizatory,
punkt
mat. w aksjomatycznym ujęciu geometrii — jedno z pojęć pierwotnych (podobnie jak prosta i płaszczyzna); w matematyce współczesnej p. (lub elementami) są nazywane różnego rodzaju przedmioty badań mat., tworzące rozmaite zbiory (przestrzenie);
[łac.],
cykliczne węglowodory (areny) i niektóre ich pochodne, mające płaskie pierścienie z układem sprzężonych wiązań podwójnych, w których występuje 4n + 2 elektronów π (n = 1, 2, 3 ...) i duże wartości energii rezonansu (aromatyczność).
purynowe zasady, puryny,
naturalne pochodne puryny;
