optyczny
Encyklopedia PWN
fiz. dwuwymiarowa transformata Fouriera (Fouriera przekształcenie) natężeniowej funkcji odpowiedzi impulsowej układu opt. (odwzorowanie optyczne);
materiały używane do wykonywania części przyrządów opt.: soczewek, pryzmatów, siatek dyfrakcyjnych itp.;
zjawiska wywołane rozproszeniem, odbiciem, załamaniem i rozszczepieniem promieniowania elektromagnetycznego na gazowych składnikach powietrza, aerozolach atmosferycznych, kroplach wody i kryształach lodu, a także zakrzywianiem się drogi światła przy przejściu przez warstwy powietrza o różnej gęstości.
fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.
szkło techniczne stosowane do wyrobu soczewek, pryzmatów i in. elementów układów optycznych (w mikroskopach, aparatach fotograficznych, lunetach, teleskopach, spektrofotometrach i in. przyrządach kontrolno-pomiarowych), a także do produkcji szkła do okularów.
wady układów optycznych przejawiające się w tym, że otrzymane za ich pomocą obrazy optyczne (lub ich elementy) są nieostre, zniekształcone lub zabarwione;
