monochromator
 
Encyklopedia PWN
monochromator
[gr. mónos ‘jedyny’, chrṓma ‘kolor’, ‘barwa’],
urządzenie służące do wydzielania światła o wąskim widmie (monochromatycznego) ze światła o widmie złożonym, np. ze światła białego.
Składa się z układu rozszczepiającego (pryzmat lub siatka dyfrakcyjna) i 2 kolimatorów: wejściowego — rzucającego równoległą wiązkę światła na układ rozszczepiający, i wyjściowego — wybierającego z całego widma światło prawie monochromatyczne (jednobarwne) o potrzebnej długości fali; stanowi podstawową część spektrometrów, spektrofotometrów itp.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia