optyczny
Encyklopedia PWN
bistabilność optyczna, histereza optyczna,
zjawisko polegające na tym, że nieliniowy układ opt. zmienia swą przepuszczalność w zależności od natężenia przechodzącego światła, wykazując przy tym właściwość histerezy.
fiz., fot. bezwymiarowy współczynnik D charakteryzujący absorpcję światła w ośrodku optycznym, zdefiniowany jako logarytm naturalny odwrotności współczynnika transmisji ośrodka T: D = log (1/T) = log(I0/ I), gdzie I0, I odpowiednio światłość wiązki padającej i wiązki wychodzącej;
Polskie Zakłady Optyczne SA (PZO),
fabryka sprzętu optycznego, założona 1919 w Warszawie;
spostrzeżenia wzrokowe przypisujące oglądanym przedmiotom właściwości, których w rzeczywistości nie mają;
aktywność optyczna, czynność optyczna,
właściwość ośrodka (substancji) przejawiająca się w skręcaniu płaszczyzny polaryzacji przechodzącego przez ten ośrodek światła spolaryzowanego liniowo (skręcalność opt.) lub zmianie stanu polaryzacji z liniowej na eliptyczną (eliptyzacja światła);
