bistabilność optyczna

bistabilność optyczna, histereza optyczna,

zjawisko polegające na tym, że nieliniowy układ opt. zmienia swą przepuszczalność w zależności od natężenia przechodzącego światła, wykazując przy tym właściwość histerezy.

Zmiana poziomu przepuszczalności dokonuje się przez zmianę natężenia światła wejściowego; przepuszczalność zależy zatem od stanów poprzedzających dany stan. Zjawisko bistabilności optycznej może być związane również ze stanem polaryzacji światła. Przykładem układu bistabilnego optycznie jest interferometr Fabry’ego–Pérota wypełniony ośr. wykazującym opt. zjawisko Kerra. Bistabilność optyczna może mieć zastosowanie w całkowicie opt. pamięciach (zapis i odczyt odbywa się przy użyciu wiązki świetlnej), elementach log. (dla sygnałów log. przenoszonych przez wiązki świetlne) i in. układach opt. przetwarzania informacji. Bistabilność optyczna została przewidziana teoretycznie 1969.