magnetofon
Encyklopedia PWN
zespół urządzeń przeznaczonych do odbioru audycji radiowych z rozgłośni radiowej i ich przekazywania (za pomocą linii przewodowych i głośników) abonentom lub innym użytkownikom, a także do przekazywania audycji własnych;
zespół pomieszczeń (studia, pomieszczenia redakcyjne) i urządzeń techn., służących do opracowywania audycji radiowych i ich przekazywania (radiofonia) do nadajników radiofonicznych (nadajnik radiokomunikacyjny), radiowęzłów lub innych rozgłośni w celu wyemitowania do radiosłuchaczy.
stereofonia
elektroakustyczna technika zapisu i odtwarzania dźwięku, a także jego przekazu, pozwalająca na uzyskanie przy odsłuchiwaniu wrażenia przestrzenności brzmienia dźwięku i na odzwierciedlenie przestrzennej lokalizacji jego źródeł;
[gr.],
studio telewizyjne, studio TV,
pomieszczenie wraz z urządzeniami techn., stanowiące zasadniczą część zespołu studyjnego ośrodka telewizyjnego, w którym realizuje się program telewizyjny i przeprowadza próby;
elektron. mikrominiaturowy układ elektroniczny (mikroukład), w którym wszystkie elementy lub ich część (wraz z połączeniami) są wytworzone w jednym cyklu technologicznym wewnątrz lub na powierzchni wspólnego podłoża i stanowią nierozdzielną całość;
