kuć

Encyklopedia PWN

zakład przem. (bądź oddział zakładu, np. huty) lub rzemieślniczy, w którym wykonuje się przedmioty metalowe metodą kucia;

obróbka plastyczna, przeróbka plastyczna,

rodzaj obróbki bezwiórowej, gł. metali i ich stopów (aluminium, miedzi, żelaza), tworzyw sztucznych (np. prasowanie tworzyw sztucznych), drewna (drewna obróbka), której celem są zmiany kształtu i wymiarów przedmiotów przez ich trwałe odkształcenie plast. (odkształcenie), przy jednoczesnej zmianie właściwości mech. materiału i uzyskaniu odpowiedniego rozkładu naprężeń wewn.;

kujność, kowalność,

zdolność (podatność) metali i ich stopów do odkształcania się podczas kucia;

odwzorowania kartograficzne,

geod. określone matematycznie sposoby przedstawiania na płaszczyźnie powierzchni Ziemi lub innego ciała niebieskiego.

kowadło,

oporowo-uderzeniowe narzędzie kuźnicze;

kęs,

technol. półwyrób stalowy otrzymywany z kęsiska lub bezpośrednio z wlewka przez kucie, walcowanie lub wyciskanie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>