kuć
Encyklopedia PWN
dział obróbki plast. zajmujący się przem. wytwarzaniem przedmiotów kutych ze stali, metali nieżelaznych i ich stopów;
produkt (metalowy przedmiot) otrzymywany w wyniku procesów kucia, nie podlegający dalszej obróbce plast., stosowany w postaci nieobrobionej lub przeznaczony do dalszej, całkowitej lub częściowej, obróbki skrawaniem;
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
archeol. Według klasycznego podziału pradziejów, mającego źródła w XIX-wiecznej koncepcji duńskiego badacza Ch. Thomsena, epoka następująca po epoce kamienia a poprzedzająca epokę żelaza.
ogólna nazwa operacji rozdzielania materiału na 2 lub więcej części;
