fotosynteza
Encyklopedia PWN
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
biochemik amer., pochodzenia niemieckiego;
techn. wszelkie substancje, zjawiska, procesy, obiekty lub urządzenia, które mogą być wykorzystane — bezpośrednio lub po zrealizowaniu odpowiednich przemian energetycznych — do zaspokajania potrzeb energetycznych człowieka.
ojciec Emila mł. i Tadeusza Józefa, fizjolog roślin;
biochemik niemiecki;
organizm zbudowany z komórek okrytych ścianą komórkową, najczęściej samożywny dzięki zdolności do fotosyntezy, rzadziej cudzożywny (r. pasożytnicza), przeważnie trwale przytwierdzony do podłoża, rosnący nieprzerwanie;
