ewolucyjna
Encyklopedia PWN
chronogatunek
biol. ewolucyjna koncepcja gatunku zaproponowana 1961 przez G.G. Simpsona, która traktuje gatunek jako ciąg zespołów populacji połączonych ze sobą relacją przodek–potomek;
[gr.],
człowiek, Homo sapiens,
istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia, pod względem biologicznym gatunek człowiekowatych (Homo sapiens) żyjący od schyłku plejstocenu;
w szerokim pojęciu wszystkie gatunki wyróżniane w obrębie rodzaju Homo (człowiek — Antropologia), opisane na podstawie zachowanych szczątków kostnych z końca pliocenu i z plejstocenu, od najstarszych: Homo habilis, przez Homo erectus do Homo sapiens (antropogeneza); w bardziej zawężonym zakresie, zwyczajowo pojęcie to obejmuje Homo sapiens ze środkowego paleolitu, w tym archaiczne pod względem anatomicznym formy człowieka rozumnego, neandertalczyka (neandertalski człowiek), i anatomicznie współczesnego, z paleolitu górnego, dawniej określane jako Homo sapiens fossilis.
fenetyka
metoda klasyfikacji organizmów uwzględniająca wyłącznie ogólne podobieństwa ich cech anatomicznych, embriologicznych, biochemicznych, behawioralnych itp.; fenetyka bywa też nazywana taksonomią numeryczną, gdyż posługuje się komputerową analizą wielkiej liczby cech.
[gr.],
filogenetyka
dział biologii ewolucyjnej zajmujący się rekonstrukcją genealogii ewolucyjnej, czyli filogenezy, poszczególnych grup systematycznych;
[gr. phýlon ‘gatunek’, ‘szczep’, ‘plemię’, genétēs ‘rodzic’, ‘zrodzony’],
przebieg ewolucyjnego różnicowania organizmów jako rezultat wyodrębniania się nowych linii rozwojowych i wymierania innych.
