elektronową
Encyklopedia PWN
fiz. wielkość charakteryzująca polaryzację elektronową (polaryzacja dielektryka) 1 mola substancji w polu elektromagnetycznym: 
(M — masa molowa substancji, ρ — gęstość, n — współczynnik załamania);
(M — masa molowa substancji, ρ — gęstość, n — współczynnik załamania);
fizyk niem., pochodzenia szwajcarskiego;
syn Karla Manne’a Georga, fizyk szwedzki;
fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.
rozkład natężenia promieniowania rentgenowskiego w zależności od długości fali (lub częst.), otrzymywany za pomocą spektrometru rentgenowskiego;
fiz. przemiana jądrowa polegająca na absorpcji przez jądro atomu elektronu z powłoki elektronowej (najczęściej K) tego atomu i jednoczesnej emisji neutrina;
