elektronową

Encyklopedia PWN

piezoelektryczność
[gr.],
zjawisko piezoelektryczne,
fiz. powstawanie wypadkowego momentu elektr. w niektórych kryształach dielektr. (dielektryki) pod wpływem ściskania lub rozciągania wzdłuż jednej z osi krystalograficznych;
fiz. deformacja powłoki elektronowej atomu w zewn. polu elektrycznym;
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
parametr widmowy stosowany w spektroskopii cząsteczkowej (molekularnej), gł. w spektroskopii jądrowego rezonansu magnet. (NMR) i spektroskopii fotoelektronowej;
zjawisko przepływu prądu elektrycznego przez ośrodek pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.
fiz. zlokalizowany stan elektronowy w ciele stałym (półprzewodniku lub dielektryku), związany z atomem domieszki lub defektem struktury krystalicznej, mogący wychwycić elektron (pułapka elektronowa) lub dziurę (pułapka dziurowa) odpowiednio z pasma przewodnictwa lub pasma walencyjnego.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia