dielektrykach
Encyklopedia PWN
obróbka elektroerozyjna wykorzystująca erozję elektr. zachodzącą wskutek krótkotrwałych iskrowych wyładowań między przedmiotem obrabianym i elektrodą roboczą, umieszczonymi w płynnym dielektryku;
opór elektryczny, oporność elektryczna,
wielkość charakteryzująca przewodnik (gałąź obwodu elektrycznego).
opór elektryczny właściwy, rezystywność,
wielkość charakteryzująca właściwości elektryczne materiału; opór elektryczny przewodnika jednorodnego o długości 1 m i przekroju poprzecznym 1 m2;
fizyk;
fiz. powstawanie wypadkowego momentu elektr. w niektórych kryształach dielektr. (dielektryki) pod wpływem ściskania lub rozciągania wzdłuż jednej z osi krystalograficznych;
fiz. występowanie w niektórych kryształach dielektr. (dielektryki) polaryzacji dielektr. samorzutnej (spontanicznej) w nieobecności zewn. pola elektr. lub innych zewn. czynników;
