dielektrykach
Encyklopedia PWN
holenderski fizyk teoretyk.
magnetodielektryki
materiały, które cechuje mała przewodność elektr. (konduktywność) oraz duża wartość przenikalności magnetycznej;
[gr.],
związki magnezu z tlenem:
fizyk francuski;
mostek elektr. służący do pomiaru rezystancji, indukcyjności i pojemności elementów elektr. (np. rezystora, kondensatora, cewki indukcyjnej) oraz innych wielkości fiz. jednoznacznie z nimi związanych (np. temperatury).
mostek pomiarowy prądu zmiennego zasilany napięciem o częst. sieciowej, służący gł. do pomiaru pojemności i stratności elektr. dielektryków przy wysokich napięciach.
