magnetodielektryki
 
Encyklopedia PWN
magnetodielektryki
[gr.],
materiały, które cechuje mała przewodność elektr. (konduktywność) oraz duża wartość przenikalności magnetycznej;
m. są materiały złożone z proszków ferromagnetyków, np. żelaza lub stopów żelaza i niklu lub żelaza, aluminium i krzemu, oraz dielektryka, np. bakelitu, szelaku, izolującego ziarna ferromagnetyka i wiążącego je w monolityczną całość; m. mogą być materiałami magnetycznie miękkimi lub twardymi (magnetyczne materiały); stosowane w postaci różnorodnych kształtek, gł. w urządzeniach wielkiej częst.; wypierane przez ferryty.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia