ferryty
 
Encyklopedia PWN
ferryty
[łac. ferrum ‘żelazo’],
materiały magnet. — złożone tlenki metali zawierające tlenek żelaza Fe2O3;
najczęściej mają strukturę regularną (spinelu lub granatu) bądź heksagonalną; są ferrimagnetykami. W zależności od składu są materiałami magnetycznie miękkimi lub twardymi, niektóre wykazują właściwości magnetostrykcyjne; wytwarzane technologią zbliżoną do technologii wytwarzania materiałów ceramicznych, są twarde i kruche; charakteryzują się dużą rezystywnością (są półprzewodnikami lub dielektrykami). F. są szeroko stosowane w elektronice i telekomunikacji na rdzenie cewek i transformatorów, głowice magnet., anteny (ferrytowe), przetworniki piezomagnet., magnesy głośnikowe, a także w technice mikrofalowej do budowy filtrów, izolatorów, modulatorów cyrkulatorów itp.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia