dielektrykach
Encyklopedia PWN
chemik;
stosunek strat mocy w danym dielektryku do jego masy lub objętości.
ciało stałe bezpostaciowe, o różnorodnych właściwościach i zastosowaniach, zależnych od składu chem. i sposobu wytwarzania.
tryboelektryczność
powstawanie ładunków elektrycznych podczas tarcia różnych ciał o siebie, np. metalu o dielektryk.
[gr.],
tworzywa sztuczne, tworzywa wielkocząsteczkowe,
materiały, których głównym składnikiem są polimery, najczęściej organiczne;
wielkość fizyczna charakteryzująca ilościowo upływ prądu elektrycznego, a zarazem właściwości izolacyjne dielektryków, jest odwrotnością rezystancji izolacji;
