czasownik
Encyklopedia PWN
contractus
dwustronna czynność prawna, prowadząca do powstania zobowiązania.
[łac., ‘umowa’, ‘kontrakt’],
językozn. kategoria fleksyjna czasownika służąca jako gramatyczny środek określania czasu sytuacji, która jest treścią wypowiadanego zdania, poprzez jej relację do momentu czasowego już wyznaczonego;
zbiory (klasy funkcjonalne) leksemów powstałe w wyniku podziału całego słownictwa wg różnych cech;
drugi co do długości tekst etruski (ok. 300 wyrazów w 62 linijkach), wypisany na terakotowej dachówce datowanej na V–IV w. p.n.e. i przechowywanej w zbiorach berlińskich;
zespół poglądów filozoficznych i literackich kwestionujący tradycyjne metafizyczne relacje pomiędzy znakiem i oznaczanym pojęciem (także rzeczą), istotą i zjawiskiem, tożsamością i różnicą, tym, co fonetyczne (wynikające z uprzywilejowania mowy) i niefonetyczne;
wyraz zdrobniały, rzeczownik lub przymiotnik, również czasownik;
