czasownik
Encyklopedia PWN
język o nieustalonej przynależności genetycznej i przewadze cech języków ałtajskich;
gram. tryb czasownika wyrażający chęć, życzenie; właściwy starszym językom indoeur., np. sanskrytowi, grece; we współcz. językach występuje tylko w albańskim.
ortografia
ustalony system pisania, zaakceptowany i przestrzegany przez ogół użytkowników danego języka;
[gr. orhtós ‘prawidłowy’, ‘poprawny’, gráphō ‘piszę’],
składnik zdania, w semantycznej strukturze wypowiedzenia wyraża przedmiot będący biernym odbiorcą akcji nazwanej przez orzeczenie przechodnie;
