cieplne
Encyklopedia PWN
ciepłolecznictwo, termoterapia,
metoda fizykalnego leczenia, polegająca na doprowadzeniu do tkanek organizmu ciepła;
zespół powiązanych funkcjonalnie urządzeń do przesyłania, rozdzielania i użytkowania ciepła;
izolacja
bud. jedna lub kilka warstw materiału bądź element budowli, zabezpieczające pomieszczenie, budowlę lub jej część przed niepożądanymi skutkami działania: temperatury, wilgoci, wody, środowisk agresywnych (chem.), dźwięków, wstrząsów, szkodliwego promieniowania, zapachów itp.
[łac.],
kalorymetria
dział chemii fiz. i fizyki obejmujący metody pomiarów efektów cieplnych towarzyszących różnym procesom fiz., chem. i biol. — reakcjom chem. (np. reakcjom spalania), przemianom fazowym (zwłaszcza zmianom stanów skupienia, jak wrzenie, sublimacja), rozpuszczaniu, adsorpcji, rozpadowi promieniotwórczemu, przemianom materii w organizmach oraz parametrów charakteryzujących cieplne właściwości ciał (np. pomiary ciepła właściwego, przewodności cieplnej);
[łac. caloris ‘ciepło’, gr. métron ‘miara’],
krystalografia fizyczna, krystalofizyka,
dział krystalografii zajmujący się badaniem fiz. właściwości ciał krystalicznych, gł. właściwości opt. (optyka kryształów), elektr. (np. piezoelektryczności, przewodnictwa elektrycznego), magnet. (magnetyzm), mech. (np. wytrzymałości, sprężystości, ściśliwości), cieplnych (przewodnictwa cieplnego, rozszerzalności cieplnej);
zabieg obróbki cieplnej stosowany po hartowaniu stali, polegający na nagrzaniu stali do temperatury niższej od temperatury przemiany eutektoidalnej (poniżej 700°C) i ochłodzeniu;
