przewodnictwo elektryczne

przewodnictwo elektryczne,

zjawisko przepływu prądu elektrycznego przez ośrodek pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.

Ze względu na wartość przewodności elektrycznej właściwej σ ciała dzielą się na: przewodniki (σ > 10⁶ Ω^–1 · m^–1), półprzewodniki (10^–8 < σ < 10⁶ Ω^–1 · m^–1) i izolatory (σ  < 10^–8 Ω^–1 · m^–1 ). Przewodnictwo elektryczne ciał zależy m.in. od temperatury, natężenia pola magnetycznego, ciśnienia zewnętrznego, oświetlenia. W przewodnikach będących ciałami stałymi przewodnictwo elektryczne jest wynikiem istnienia gazu elektronowego; w półprzewodnikach nośnikami prądu elektrycznego są elektrony i dziury, których koncentracja w pasmie przewodnictwa i pasmie walencyjnym (pasmowa teoria ciała stałego) zależy od typu półprzewodnika (od defektów sieci krystalicznej oraz domieszek donorowych i akceptorowych; donor, akceptor); w zależności od rodzaju nośników decydujących o przewodnictwie rozróżnia się przewodnictwo elektryczne dziurowe lub elektronowe. W cieczach (elektrolitach) przewodnictwo elektryczne jest uwarunkowane istnieniem jonów, powstałych w wyniku dysocjacji cząsteczek elektrolitu, w gazach zaś — ruchem jonów i elektronów (wyładowanie elektryczne).