odpuszczanie,
zabieg obróbki cieplnej stosowany po hartowaniu stali, polegający na nagrzaniu stali do temperatury niższej od temperatury przemiany eutektoidalnej (poniżej 700°C) i ochłodzeniu;
odpuszczanie
Encyklopedia PWN
celem o. jest poprawa ciągliwości i zmniejszenie kruchości stali (kosztem obniżenia twardości). O. niskie (w temp. 150–250°C) ma na celu usunięcie naprężeń hartowniczych przy zachowaniu dużej trwałości stali i odporności na ścieranie; stosuje się je jako końcową operację w obróbce cieplnej narzędzi skrawających ze stali węglowych (np. wierteł), niektórych narzędzi pomiarowych ze stali stopowych oraz części maszyn poddawanych nawęglaniu. O. średnie (w temp. 250–500°C) jest stosowane w celu zapewnienia stali dostatecznej ciągliwości przy zachowaniu dość dużej wytrzymałości i sprężystości, przy czym twardość stali znacznie się zmniejsza; jest istotne dla sprężyn, resorów, niektórych narzędzi (np. matryc), części silników itp. O. wysokie (w temp. 500–700°C) ma na celu uzyskanie możliwie dużej plastyczności i udarności stali przy zachowaniu dostatecznej wytrzymałości; stosuje się do większości części maszyn i urządzeń wytwarzanych ze stali konstrukcyjnych węglowych i stopowych. Hartowanie połączone z o. niskim nosi nazwę utwardzania cieplnego, hartowanie połączone z o. średnim lub wysokim ulepszania cieplnego.
