Funkcja
Encyklopedia PWN
mat. funkcja spełniająca równanie Laplace’a; dokładniej — funkcja rzeczywista u (określona na otwartym podzbiorze Ω przestrzeni ℝ, n ≥ 2, mająca ciągłe pochodne cząstkowe do rzędu 2. włącznie), która spełnia równanie 
dla wszystkich x ∈ Ω.
dla wszystkich x ∈ Ω.
mat. funkcja f: Ω → 
, która ma pochodną zespoloną 
w każdym punkcie a ∈ Ω (Ω jest podzbiorem otwartym płaszczyzny zespolonej );
, która ma pochodną zespoloną w każdym punkcie a ∈ Ω (Ω jest podzbiorem otwartym płaszczyzny zespolonej );
mat. funkcja, której wartość po pomnożeniu każdej ze zmiennych niezależnych przez dowolną liczbę t zostaje pomnożona przez tp (f.j. stopnia p);
mat. funkcja postaci y = ax + b, której wykresem jest linia prosta, nachylona do osi OX pod kątem α, takim że tg α = a (a nazywa się współczynnikiem kierunkowym prostej lub niekiedy jej spadkiem);
