funkcja harmoniczna
 
Encyklopedia PWN
funkcja harmoniczna,
mat. funkcja spełniająca równanie Laplace’a; dokładniej — funkcja rzeczywista u (określona na otwartym podzbiorze Ω przestrzeni ℝ, n ≥ 2, mająca ciągłe pochodne cząstkowe do rzędu 2. włącznie), która spełnia równanie dla wszystkich x ∈ Ω.
Na przykład część rzeczywista u i część urojona v funkcji holomorficznej w = u + iv są funkcjami harmonicznymi 2 zmiennych rzeczywistych x, y (tzw. funkcje harmoniczne sprzężone); dla w = z2 = (x + iy)2 = x2 − y2 + i · 2xy funkcjami harmonicznymi są funkcje u = x2 y2 oraz v = 2xy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia