- ekon. kwota doliczana do kosztów podstawowych lub ceny fabrycznej wyrobu.
- ekon. → zarządzanie.
-
neoinstytucjonalizmekon. nurt ekonomii ewolucyjnej, nawiązujący do instytucjonalizmu;[gr.-łac.],
-
neoinstytucjonalizm, nowy instytucjonalizm,szeroki i zróżnicowany nurt badawczy występujący we wszystkich dyscyplinach nauk społ., ugruntowany w ostatnich 3 dekadach XX w. W procesach wyjaśniania zjawisk społecznych n. stawia w centrum badawczych zainteresowań instytucje i związane z nimi kluczowe aspekty ludzkiego działania. Pyta o rolę instytucji w życiu społ., o relacje między działającym człowiekiem a tworzonymi przez niego instytucjami, o procesy powstawania, trwania i zmiany instytucjonalnej, analizuje podstawowe problemy i formy porządku społ., związane z nimi poziomy działania reguł instytucjonalnych oraz ich typy, wskazuje na opisowo-wyjaśniający oraz normatywny charakter budowanych teorii, skupiając uwagę nie tylko na wyjaśnianiu instytucji, ale także na kwestiach ich projektowania.
- ekon. określenie inwestora spodziewającego się spadku cen papierów wartościowych;
- ekon. → szkoła w Nîmes.
-
opcjaekon. przywilej przyznany w umowie, pozwalający jednej ze stron na określonych warunkach i w określonym czasie korzystać z danej umowy lub od niej odstąpić;[łac. optio ‘wybór’],
-
PKB, produkt krajowy brutto,ekon. wartość dóbr i usług nowo wytworzonych na terenie kraju w ciągu roku.
-
PKN, produkt krajowy netto,ekon. produkt krajowy brutto minus amortyzacja (wszystkie mierniki brutto są liczone wraz z amortyzacją, netto — bez amortyzacji).
- ekon. plan zagospodarowania przestrzennego dla regionu.
-
poolekon. wspólne przedsięwzięcie podmiotów gospodarczych, zawiązywane w celu zrealizowania konkretnego projektu;[pu:l; ang., ‘zmowa’, ‘syndykat’, ‘kartel’, ‘konsorcjum’],
-
portoekon.:[wł.],
- ekon. stan albo poczucie niedoboru lub braku jakichś wartości czy dóbr koniecznych do utrzymania co najmniej podstawowego standardu biologicznego, psychicznego, materialnego funkcjonowania człowieka, także w społeczeństwie;
- ekon., socjol. proces złożonej aktywności fizyczno-umysłowej, której celem jest przekształcenie szeroko rozumianego środowiska w ten sposób, by zwiększyć szanse przeżycia gatunku ludzkiego.
-
procentekon. cena uzyskania kredytu; wynagrodzenie, jakie otrzymuje wierzyciel (kredytodawca) od dłużnika (kredytobiorcy), dochód z kapitału;[łac.],
- ekon.:
- ekon. przeniesienie sumy pieniężnej z jednego konta bankowego na drugie.
- ekon. dział nierolniczej produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w dobra zaspokajające potrzeby ludzi jest prowadzone w dużych rozmiarach, przy zastosowaniu podziału pracy i przy użyciu maszyn (do przemysłu nie zalicza się rzemiosła i budownictwa).
-
rabatekon. wyrażone w procentach obniżenie ceny przyjętej w cenniku;[wł.],
-
racjonalizacjaekon. działalność zmierzająca do osiągnięcia celów gospodarczych w optymalny, doskonalszy od poprzednio stosowanego sposób;[łac.],