udomowienie zwierząt

udomowienie zwierząt, domestykacja,

całość procesów przekształcania się właściwości morfologicznych, fizjologicznych, rozwojowych i psychicznych zwierzęcia dzikiego pod wpływem długotrwałego oddziaływania człowieka, czynników genetycznych i środowiskowych.

udomowienie zwierząt dzikich poprzedzał okres ich oswojenia (oswojenie zwierząt); zwierzęta stadne łatwiej ulegają udomowieniu niż żyjące pojedynczo, które nawet po udomowieniu zachowują pewną niezależność (np. kot); najwcześniej nastąpiło udomowienie przodków psa domowego (szczątki znajdowane w stanowiskach kultur końca paleolitu, początku mezolitu), następnie owiec i kóz (9–6 tys. lat p.n.e.), bydła, świń i osła, najpóźniej — konia; z ptactwa najwcześniej (ok. 4 tys. lat p.n.e.) — gołębia, potem kury i gęsi, a w okresie cesarstwa rzymskiego — kaczki.