gęś domowa, Anser domestica,
ptak użytkowy pochodzący od udomowionych ok. 3000 lat temu: gęsi gęgawy i pochodzącej z Dalekiego Wschodu, północnych Chin, Mongolii i Japonii gęsi garbonosej (Cygnopsis cygnoides), po udomowieniu zw. gęsią łabędzionosą ( Anser cygnoides);
gęś domowa
Encyklopedia PWN
gęś domową charakteryzuje szybki wzrost, duża odporność na choroby, dobre wykorzystanie pasz pochodzenia roślinnego, długi okres użytkowania (do 6 lat); masa ciała dorosłych gąsiorów wynosi 6 kg, gęsi 4–5 kg; rozpoczynają nieśność w wieku 35–37 tygodni, znosząc w ciągu roku 50–70 jaj o masie 150–170 g; w Polsce najbardziej popularną rasą gęsi, o dużym znaczeniu gosp. jest gęś biała kołudzka, wytworzona z gęsi włoskich (importowanych 1962); młode tuczone gęsi przeznacza się na ubój w wieku 17–18 tygodni; pierze gęsi, a szczególnie puch, stanowi bardzo cenny surowiec; od jednej gęsi uzyskuje się z 3 podskubów żywych ptaków 350 g pierza, a po uboju 300 g (tzw. opad pozyskiwany w rzeźni). Największą liczbę gęsi chowa się w Chinach, Rosji, Francji, na Wegrzech, Słowacji i w Czechach. Pogłowie gęsi utrzymywanych w Polsce wynosi ok. 3,5 mln sztuk.
