neoplastycyzm
 
Encyklopedia PWN
neoplastycyzm
[gr.],
kierunek w sztuce XX w., zainicjowany 1914–17 przez P. Mondriana, a rozwinięty przez Th. van Doesburga i grupę artystów holenderskich skupionych wokół pisma De Stijl;
jedna z odmian abstrakcji geometrycznej; neoplastycyzm, genetycznie związany z kubizmem, zmierzał do wyeliminowania z obrazu form przedmiotowych i przedstawienia istotnej, „wewnętrznej” struktury rzeczy w abstrakcyjnych układach linii prostych, przecinających się pod kątem prostym, tworzących pola wypełnione kolorem; ograniczał paletę do 3 kolorów podstawowych (żółty, czerwony, niebieski) oraz do 3 „niekolorów” (czarny, szary, biały); neoplastycyzm znalazł odbicie w architekturze, zbliżając się w swych założeniach do zasad funkcjonalizmu (m.in. J.J.P. Oud, G. Rietveld); wywarł wpływ na sztukę międzywojenną (m.in. na Bauhaus).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Mondrian Piet, Kompozycja, 1922 — zbiory prywatnefot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Mondrian Piet, Kompozycja w kwadracie z czerwonym, żółtym i niebieskim, 1921–25 — Narodowa Galeria Sztuki, Waszyngtonfot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Doesburg Theo van, Kompozycja, 1920 — zbiory autorafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Mondrian Piet, Czerwone chmury, 1907–09 — Gemeentemuseum, Hagafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia