laramijska faza orogeniczna

laramijska faza orogeniczna,

ruchy tektoniczne będące w szerokim ujęciu fazami orogenezy alpejskiej, przypadające na schyłek kredy i początek paleogenu.

Ruchy te (wczesnolaramijskie w późnej kredzie i późnolaramijskie w paleocenie) najsilniej przejawiły się na zachodzie Ameryki Północnej i Ameryki Południowej; były wywołane procesami subdukcji zachodzącymi na granicy oceanicznej litosfery Paleopacyfiku i kontynent. litosfery obu Ameryk; ich efektem było sfałdowanie i wypiętrzenie wschodnich pasm Kordylierów i Andów (m.in. G. Skalistych), a także powstanie licznych intruzji granitoidów. Ruchy laramijskie występowały też na obszarze alpejskim strefy fałdowej południowej Europy, gdzie były spowodowane zderzaniem się fragmentów litosfery kontynent. znajdujących się w północnej części oceanu Tetydy; doprowadziły one m.in. do powstania płaszczowin w Pieninach. Ruchy laramijskie spowodowały też przebudowę strukturalną obszaru Polski pozakarpackiej, gdzie ich wynikiem były słabe deformacje skał permsko-mezozoicznych i powstanie takich struktur tektonicznych, jak: np. wał środkowopol., niecka szczecińsko-łódzko-miechowska. Nazwa pochodzi od grzbietu Laramie w G. Skalistych.