Kielecka, Wyżyna

Kielecka, Wyżyna, Wyżyna Kielecko-Sandomierska,

wschodnia część Wyż. Małopolskiej, między Wyż. Przedborską na zachodzie, Niecką Nidziańską na południu, Równiną Radomską na północy i doliną Wisły na wschodzie;

zróżnicowana rzeźba; wyróżnia się mniejsze regiony fizycznogeogr.: G. Świętokrzyskie (najwyższe z kulminacją na Łysicy, 612 m), Płaskowyż Suchedniowski, Wyż. Sandomierską, Przedgórze Iłżeckie, Garb Gielniowski, Pogórze Szydłowskie; zbud. ze skał paleozoicznych otoczonych osadami mezozoicznymi; gł. rz.: Kamienna, Czarna Nida, Koprzywianka, Iłżanka, Czarna; północną część pokrywa Puszcza Świętokrzyska (gł. sosna, jodła, buk, dąb, świerk; większość drzewostanu pochodzenia naturalnego); w najwyższych partiach W.K. utworzono Świętokrzyski Park Nar.; liczne rezerwaty przyrody; atrakcyjny region turyst.; większe m.: Kielce, Ostrowiec Świętokrzyski, Starachowice, Skarżysko-Kamienna, Sandomierz.

Kielecka, Wyżyna, gołoborza na stokach Łysej Góry w Górach Świętokrzyskich