ergonomia

ergonomia

[gr. érgon ‘dzieło’, ‘praca’, nómos ‘prawo’],

antropotechnika,

nauka o optymalnym przystosowaniu stanowisk, procesów i środowiska pracy do możliwości psychofizycznych człowieka, tak by nie tylko uchronić jego życie i zdrowie, lecz dać mu również możliwość jak najlepszego rozwoju osobowości.

Zadaniem ergonomii jest optymalizacja metod pracy, systemów jej organizacji, a także warunków materialnego i psychospołecznego środowiska pracy; stosowanie zasad ergonomii wyklucza lub redukuje w stopniu, w jakim to jest możliwe, wszelkie czynniki ryzyka zdrowotnego, mogącego wynikać zarówno z rozmaitego rodzaju nadmiernych obciążeń, jak i z niedociążenia (np. monotonia pracy); większość teoretyków wyróżnia ergonomię korekcyjną — zajmującą się poprawą zauważonych nieprawidłowości na już istniejących stanowiskach pracy, oraz ergonomię koncepcyjną — zajmującą się projektowaniem układu człowiek–praca, zgodnego z wyżej przedstawionymi zasadami; niekiedy tę działalność określa się jako „ergonomię systemów”, zawężając określenie „ergonomia koncepcyjna” tylko do sfery działań konstruktorów i projektantów przemysłowych; ergonomia jako dyscyplina nauki zaistniała w praktyce w okresie II wojny światowej, kiedy dostrzeżono skutki niedopasowania nowych technik militarnych do możliwości mających je obsługiwać operatorów; w Polsce od 1977 działa Polskie Towarzystwo Ergonomiczne, będące członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Ergonomicznego.