Rosner Jan
 
Encyklopedia PWN
Rosner Jan, ur. 3 I 1906, Wiedeń, zm. 20 XII 1991, Warszawa,
prawnik, ekonomista; specjalista w zakresie międzynarodowego prawa pracy, polityki społecznej i ergonomii.
od 1930 sekretarz polskiej delegacji w Międzynarodowym Biurze Pracy w Genewie; 1933–39 pracownik naukowy tegoż Biura. W czasie II wojny światowej konspiracyjny działacz PPS-WRN; 1946–48 członek PPS, a 1949–80 — PZPR; od 1973 profesor SGPiS; 1979–82 prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Ergonomicznego; 1984–86 sekretarz generalny, a od 1985 wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego; członek Rady Ochrony Pracy przy Sejmie RP; w latach 80. doradca NSZZ „Solidarność”, uczestnik negocjacji Okrągłego Stołu, członek Komitetu Helsińskiego; główne prace: Zagadnienia czasu pracy (1962), Międzynarodowa polityka społeczna (1967), Ergonomia (1985).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia