służba medycyny pracy
 
Encyklopedia PWN
służba medycyny pracy,
instytucja powołana w Polsce 1977 w celu ochrony pracujących i objęcia ich opieką profilaktyczną;
stanowi część systemu ochrony zdrowia; służbę medycyny pracy organizują pracodawcy wspólnie z administracją rządową; strukturą organizacyjną służby medycyny pracy są (urządzane i finansowane przez wojewodów) ośrodki medycyny pracy, w których pracują lekarze, pielęgniarki, psycholodzy i inne osoby z kwalifikacjami przydatnymi do interdyscyplinarnych zadań tej służby; zadania służby medycyny pracy: rozpoznanie ryzyka zdrowotnego związanego z pracą, poradnictwo z zakresu organizacji pracy i ergonomii, wykonywanie badań profilaktycznych przewidzianych w Kodeksie pracy, orzekanie o zdolności do pracy, prowadzenie analiz stanu zdrowia pracowników, inspirowanie działań na rzecz ochrony zdrowia; służba medycyny pracy przejęła funkcje przemysłowej służby zdrowia, działającej w Polsce 1953–77.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia