egzegeza biblijna
 
Encyklopedia PWN
egzegeza biblijna
[gr. exḗgēsis ‘wyprowadzanie’, ‘objaśnianie’],
naukowe ustalanie treści poszczególnych tekstów Biblii, podstawowy element biblistyki.
do jej metod należą: krytyka tekstu, analiza językowa i literacka (słownictwo, gramatyka, struktura, ustalanie gatunku literackiego), krytyka historyczna (ustalanie autora, czasu i miejsca powstania, porównywanie z tłem historycznym i geograficznym oraz z innymi tekstami), historia redakcji, historia oddziaływania; wyniki egzegezy biblijnej są podsumowywane w komentarzach biblijnych i wykorzystywane przez teologię biblijną; w epoce Ojców Kościoła istniały 2 tendencje w interpretacji Biblii: dosłowna i historyczna (szkoła antiocheńska) oraz alegoryczna (szkoła aleksandryjska); od czasów odrodzenia i reformacji rozwijają się metody krytyczne i dążenie do ściślejszego oparcia teologii na Biblii i wynikach egzegezy biblijnej
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia