teologia biblijna

teologia biblijna:

1) teol. zawartość Biblii, którą można przedstawić w schemacie historii zbawienia (stworzenie świata i człowieka, grzech, objawienie się Boga w historii — najpierw Izraela, Jezus Chrystus, Kościół, paruzja i czasy ostateczne);

2) typ teologii chrześc. opierającej wykład zasad wiary na pojęciach zawartych w samej Biblii (bez użycia terminów filoz. czy języka kultury współcz.) i zwykle ujętej historycznie (koncepcje teol. kolejnych ksiąg bibl. i ich grup); termin i koncepcja teologii biblijnej zostały sformułowane w protestantyzmie, ale analogiczne tendencje są obecne w teologii chrześc. od jej początków; teologię biblijną Starego Testamentu przedstawiali w XX w. m.in. W. Eichrodt, E. Jacob, G. von Rad, teologię biblijną Nowego Testamentu — m.in. R. Bultmann, H. Conzelmann, O. Cullmann, J. Jeremias, W.G. Kümmel, L. Goppelt.

Bibliografia

W. HARRINGTON Teologia biblijna, Warszawa 1977;

K.H. SCHELKLE Teologia Nowego Testamentu, t. 1–3, Kraków 1984;

G. VON RAD Teologia Starego Testamentu, Warszawa 1986;

Słownik teologii biblijnej, red. X. Léon-Dufour, Warszawa 1986.