depresja
med. w psychiatrii termin wieloznaczny oznaczający: podstawowy objaw zespołu depresyjnego, tj. depresyjny nastrój, sam zespół depresyjny oraz zaburzenia (choroby) przejawiające się objawami depresyjnymi;
[łac.],
depresja
Encyklopedia PWN
częste jest też współwystępowanie charakterystycznych objawów somatycznych (m.in. skrócenie snu, obniżenie łaknienia i libido, spadek masy ciała). Depresja jest częstym zaburzeniem; może mieć charakter depresji egzogennych (depresje objawowe, somatogenne) — dominują przyczyny związane bezpośrednio z różnymi chorobami (np. choroby układu krążenia, dokrewnego, nerwowego, choroby zakaźne, metaboliczne) lub stanami somatycznymi (m.in. niedoborami pokarmowymi, niepożądanym działaniem niektórych leków); przyczyny depresji endogennych (depresje w przebiegu chorób afektywnych) nie są w pełni poznane, lecz za dominujące uważa się uwarunkowania biol. z udziałem czynników dziedzicznych i nabytych; depresje mogą wystąpić jednorazowo (epizod depresyjny), powtarzać się z różną częstością (depresja nawracająca) lub trwać przewlekle (depresja przewlekła); depresja nawracająca przybiera u niektórych chorych postać nawrotów powtarzających się regularnie w określonej porze roku (depresja sezonowa); leczenie depresji wymaga działań wielokierunkowych: psychoterapii, stosowania leków przeciwdepresyjnych oraz leczenia wyzwalających depresję chorób i stanów somatycznych.
