celuloza
strukturalny polisacharyd zbudowany z reszt d-glukozy (n do 10 000) powiązanych wiązaniem β-1,4 (glikozydowe wiązanie) w pofałdowane, nierozgałęzione łańcuchy;
[łac. cellula ‘komórka’],
błonnik, (C6H10O5)n,
celuloza
Encyklopedia PWN
czysta celuloza jest białą, nierozpuszczalną w wodzie substancją odporną na działanie czynników chemicznych; występuje powszechnie w roślinach, tworząc podstawowy zrąb ściany komórkowej, nadaje tkankom roślinnym wytrzymałość mechaniczną i elastyczność; w komórce występuje z innymi substancjami podporowymi, np. ligniną, pektyną, hemicelulozą; najwięcej celulozy zawierają włókna bawełny (ok. 92–95%); na skalę przemysłową otrzymuje się ją z drewna; ma duże znaczenie jako surowiec w przemysłach: włókienniczym (włókna bawełniane, lniane, konopne), papierniczym oraz w produkcji lakierów, materiałów wybuchowych, nitrocelulozy, jedwabiu sztucznego, tworzyw sztucznych (celuloidu); zwierzęta roślinożerne trawią celulozę za pośrednictwem celulaz.
